Başlarken bilimsel istatistiklerden bahsetmeği pek istemiyorum. Şimdi arkanıza yaslanın ve bilindik klasik Türk ailesini gözünüzde canlandırın. Maalesef sonu güzel bitmeyen bir yaklaşımımızdan bahsedeceğim. Obezite.. Komik ama bir o kadar da itici bir kelime lugatımızda. O da bir şey mi? Tanısının komik olduğu kadar evreleride birbirinden komiktir. Evre bir; yeni doğan bir bebeğiz, yemeğimizi daha belki ne olduğunu bile ayırt edemediğimiz, araçlar vasıtasıyla yeriz. Aç, aaç bak uçak geliyor! Bak bu son hadi kırmızı araba düttt dütt... Binbir şebeklikle yedirtirler bize ve araçlarda bir sonraki yemeğe kadar park halinde beklerler bizi. Yedirtirler dedim çünkü zavallı bebek yememek için son ana kadar direnç gösterir. Kendinizden pay çıkartsanıza ya fazladan bir lokma alabiliyor musunuz ağzınıza?
